De Wild Coast

Hoi hoi!

Na een heerlijk nachtje slapen in onze safaritent in Cintsa zijn we doorgereden naar Coffee bay, een plaatsje aan het strand, waarschijnlijk ooit zo genoemd omdat een schip met koffielading voor de kust is vergaan. Niet voor niets heet het gebied de ‘wild coast,’ met vele grote rotsen en wilde zee en aangespoelde scheepswrakken. De weg naar het dorp liet een compleet ander stuk van Zuid Afrika zien dan we tot nu toe hebben gezien. De Garden route straalde veel meer rijkdom uit, veel luxe grote huizen, veel blanken en daarnaast hele arme townships. De Transkei (waar Coffee bay ligt) heeft veel minder grote steden, maar bestaat uit vooral heuvelig grasland met kleine Xhosa dorpjes met karakteristieke ronde huisjes met rieten daken, rondavels in felle kleuren. Eenmaal de snelweg verlaten (waar overigens zowel koeien als mensen zonder links of rechts te kijken rustig oversteken terwijl 120 de maximum snelheid is) hield het mooie gladde asfalt op en begon het ontwijken van de vele diepe en brede ‘potholes.’ Ons wagentje heeft het wel te verduren, maar doorstaat alles (vooralsnog) prima. Op deze weg trokken we als enige blanken in een vette auto alle aandacht. Lieve kleine zwarte kindertjes stonden allemaal naar ons te zwaaien en als we snelheid minderden (voor elk gat in de weg) kwamen ze aanrennen om snoepjes te vragen… (maar geld of creditcards waren ook goed ;) ). Het hostel was eenvoudig maar had een goede sfeer. De volgende dag hebben we een wandeling naar de ‘hole in the wall’ gedaan, onder leiding van een lokale gids, die ons in plaats van de voorspelde 3 uur zelfs ruim 4,5 uur heeft beziggehouden en ons heeft laten ploeteren over de zoveelste heuvel (waarvan we telkens dachten dat het eindelijk de laatste zou zijn), glibberige rotsen, stieren en watervallen. Maar het was zeker de moeite waard. ’s Avonds kregen we drumles op de tradionele drums van koeienhuid van een jongen uit het dorp. 20 drums in een zelfde ritme bracht ons in hogere Afrikaanse sferen. Het hostel geeft op verschillende manieren de lokale mensen de kans om iets te verdienen. Zo was er de avond daarvoor ook een groep meisjes die kwamen zingen en dansen. Behalve het strand was er niet veel te doen en buiten het hek van hostel was de sfeer van (heel veel) bedelende kinderen, zwerfhonden en drugsaanbiedende mannen eigenlijk onprettig. Ook het hostel was wat primitief, dus twee nachten vonden we wel weer genoeg. Het volgende hostel (Mantis & Moon in uMzumbe, vlak na Port Shepstone in de provincie Kwazulu Natal), waar we nu lekker in ons houten jungle hutje zitten met Afrikaanse open lucht badkamer en suite, voldoet echter volledig aan onze buitensporige verwende westerse standaarden. Naast een heerlijke sfeer tussen de palmbomen en bananenbomen, lekker cocktails, pooltafel, sundeck en zwembad, maken wij tot nu toe al drie dagen alleen maar gebruik van de hot tub. Heerlijk om zo het zoute water van het duiken af te spoelen en lekker op te warmen. Gisteren was de boottocht met een kleine, maar razendsnelle rib (rubberen boot) een ware uitdaging om binnenboord te blijven en het ontbijt binnen te houden. De duik, op een van de top 10 mooiste duikstekken ter wereld, was overweldigend. We hebben twee haaien gezien, vijf schildpadden en een overvloed aan tropische gekleurde vissen. Toen we aan de boot hingen om weer aan boord gehesen te worden, kwam er een groep van zo’n 8 dolfijnen langs zwemmen op 10 meter afstand!! Vandaag was de oceaan (gelukkig) een stuk rustiger en waren twee duiken gepland (in kraakhelder water met 25 meter zicht, en temp van 25 graden), de eerste op een groot scheepswrak en de tweede op het rif. Door een technisch probleempje met de ademautomaat, heb ik (olderik) de eerste al dobberend op t bootje doorgebracht, om na een uurtje afgrijselijk blije gezichten boven te zien komen met ongelofelijk overdreven mooie verhalen over het prachtige wrak wat daar 32 meter onder mij lag… Gelukkig werden we op de terugrit naar het strand weer vergezeld door een club dolfijnen die langs de boot kwam springen. Niemand twijfelde, bril op en gelijk achterover te water! En daar gingen flipper en zijn vriendjes recht onder ons door op 2 à 3 meter diepte…!!! De tweede duik ging met een gehuurde automaat prima, als divemaster in dienst van de duikschool, geen haaien deze keer, maar wel weer een schildpad, murene, roggen en schorpioenvissen.
Morgen doen we nog twee duiken op zoek naar de manta’s (die vanochtend nog door een andere groep gezien zijn) en daarna door naar St Lucia, waar we ook weer drie nachtjes blijven.

Tot mails weer en een knuffel van Els en Olderik

En eindelijk weer foto's online...:
http://picasaweb.google.co.uk/olderik/ZuidAfrika27112007