2 oktober

Hallo allemaal!

Het is echt ongelooflijk dat ik er alweer een maand op heb zitten. Het voelt eigenlijk nog alsof ik hier net ben. Deze week werk ik bij CT body, waar ik meekijk met het boordelen van CT’s. Volgende week zit ik bij CT brain, dus alleen CT’s van het hoofd. Ook weer erg interessant. Maar het is wel moeilijk, we hebben nooit een vak gehad over CT’s. En radiologie is zo ontzettend breed dat ik het gevoel heb dat ik aan het eind van deze 10 weken alsnog niets weet… Maar ze zeiden dat ik dan wel meer weet dan de gemiddelde dokter. (er kwam een arts vragen wat dat voor tumor was in de lever… ik had al gezien dat dit de galblaas was.. hihi). Vorige week heb ik twee dagen bij de echo’s gestaan en twee dagen ‘in theater.’ Niemand van de studenten snapt waarom men het zo noemt… maar het is gewoon de operatiekamer. De eerste dag was eigenlijk saai. We deden de hele dag over 5 patienten (op zn Afrikaans natuurlijk). Deze patienten kregen allemaal een onderzoek van de vaten (slagaderen) waar contrastvloeistof in wordt gespoten. Op de monitor kan dan worden bekeken waar er eventuele obstructies zitten. Sommige patienten hadden dus echt zwarte tenen, omdat daar helemaal geen bloed meer komt. Voor het onderzoek wordt met een grote naald de liesarterie (slagader) aangeprikt, daarna wordt er een catheter ingeschoven tot in de aorta (grote lichaamsslagader). Ook is het mogelijk om de bloedvaten in de hersenen op deze manier te bekijken, dan wordt de catheter verder opgeschoven tot de aftakkingen van de aorta naar de halsslagaders (ergens bovenin de borstkas). Aan het einde van de dag (was helemaal gaar) zei ik tegen de radioloog: ‘ik mag de arteriele punctie zeker niet zelf een keer doen?’ Maar dit mocht wel!!! Dus de volgende dag heb ik bij twee patienten de arterie aangeprikt, de voerdraad opgevoerd, het vat gedilateerd en de catheter ingebracht!!!!! Supercool!
Ik heb ook een fotootje van het fonteintje van de wc erbij gedaan, dan krijg je een beetje een beeld van hoe sommige ruimtes in het ziekenhuis eruit zien. Qua radiologie is alle apparatuur die nodig is aanwezig, maar er is een groot tekort aan geld. Er zijn bijvoorbeeld geen schoenen voor op de operatiekamers, ontzettend armoedige operatiekleding (vaal en vlekken erin) en er is een budgetoverschrijding van 2 miljoen rand op CT onderzoeken.
Dit weekend zijn we met een hele groep Nederlanders naar Hermanus gegaan (aan de zuidkust), wat bekend is om het ‘whale watchen.’ Ik geloof dat ik toch weer de goede keus had gemaakt op zondag… Een aantal mensen zijn meegegaan met een boot (45 euro) om walvissen te kijken. Ze vertelden dat de hele boot misselijk was geworden en dat iedereen over de reling had gehangen. Wij (Naomi, Janneke, Paul en Arjan) zijn gaan wandelen door de bergen. Hartstikke leuke tocht, niet te lang, wel naar het topje van de berg met een heel breed uitzicht op het water en Hermanus en weer grappige planten die ik nog nooit had gezien, reuze pissebedden, gekke torren en zelfs een slang. Toen we beneden kwamen lagen er een heleboel walvissen vlak voor de kust! Heel af en toe staken ze een vin boven water of hun staart of ze spoten water omhoog. Wat zou ik graag mn duikspullen aantrekken en een kijkje onder water nemen. Het zijn zulke indrukwekkende dieren. Maar goed, ik ben dus blij dat ik zo’n leuke gratis dag heb gehad en net zoveel heb gezien (gna gna).
Heb ook een paar fotootjes van mijn unit (waar we gisteren Grey’s anatomy hebben gekeken, heerlijk om suf te kijken naar bewegende beelden) en mijn kamer. Die beeldjes heb ik in Hermanus op de markt gekocht.. waar ik volgens mij prima heb afgedongen (waar ik normaal niet zo goed in ben). Het rechterbed is van mij. Daarnaast ligt Pinar, een Duits meisje, die ik nog niet zo goed ken. Ik heb gelukkig een eenpersoonskamer kunnen regelen, de kamer ernaast, dus op dezelfde unit. Ben echt blij.. heb altijd wel behoefte aan tijd voor mezelf… Als t goed is kan ik er volgende week al in!
Ik heb al aardig mijn ritme gevonden met sporten, boodschappen doen, werken en leuke dingen. Maar stiekem zit ik ook al wel af te tellen naar het moment dat Olderik hier komt.

Kus,
Els